Зборнік складзены з двух бліскучых тэкстаў мемуарнага характару, напісаных Вальтэрам Беньямінам у сярэдзіне 1920-х гадоў («Вуліца з аднабаковым рухам») і ў пачатку 1930-х («Берлінскае дзяцінства на мяжы стагоддзяў»). Абодва яны складаюцца з фрагментаў, пранікнёна аналізуючых тканіну паўсядзённасці.

Скразныя тэмы — узаемадзеянне мінулага і сучаснасці, нячутны крок гісторыі, настальгія, калекцыянаванне і г. д. — цесна звязваюць гэтую, здавалася б, неабавязковую аўтабіяграфічную прозу з галоўнымі тэарэтычнымі праектамі Беньяміна, прысвечанымі Бадлеру, культурнай гісторыі XIX — пачатку XX стагоддзя і, шырэй, лёсу мадэрну.