“Пір” – зборнік, які складаецца з трынаццаці апавяданняў Уладзіміра Сарокіна, якія былі напісаны ў 2000 годзе, а ўпершыню апублікаваны ў 2001. Асноўная тэма кнігі – ежа ва ўсіх яе відах: ад духоўнай праз фізічную і да яе канчатковай формы ў выглядзе спаражненняў.

У зборы прадстаўлены "вывернутыя" стылі рускай і замежнай літаратуры. У апавяданнях "Concretные" і "Ю" выкарыстоўваецца футурыстычная лексіка кітайскай мовы. У творах "Насця", "Жэрці!" і "Цукровая нядзеля" парадыруецца стылістыка рускай класікі, у "Аварона" - савецкай, у "Банкеце" - азіяцкай. Сарокін таксама даводзіць да абсурду перанесеныя ў будучыню рэаліі постсавецкай Расіі ў навэлах "Попел" і "Конскі суп".