Філасофскае даследаванне Г. Пікфарда прапануе чытачу займальнае і галаваломнае апусканне ў свет філасофскіх і эстэтычных ідэй Льва Талстога праз прызму іх успрымання Людвігам Вітгенштэйнам.

У кнізе разглядаецца шэраг тэорый эмоцый і мастацтвы, што дазваляе змясціць ідэі Талстога ў кантэкст еўрапейскай філасофскай і эстэтычнай думкі.

«Сачыць за думкамі вялікага чалавека ёсць навука самая
займальная», - рэдка калі гэтая цытата апыняецца настолькі дарэчнай, як у стаўленні прапанаванага чытачу даследавання. Генры Пікфард, абапіраючыся на працы Людвіга Вітгенштэйна, паслядоўна праводзіць рэканструкцыю ўспрымання Львом Тоўстым ідэй Артура Шапенгаўэра, звернутых да эстэтыкі выразнасці. Крытычная ацэнка Вітгенштэйнам ідэй Талстога не толькі пацвярджае іх жыццяздольнасць, але ўбудоўвае ў кантэкст сучасных спрэчак адносна тэорыі эмоцый, нейронаук, этыкі і эстэтыкі.