Гэтая кніга - правадыр у мір кінематаграфічнага несвядомага, утоенага, патаенага, палохалага. Адпраўной кропкай даследавання з'яўляецца кінакарціна Дэвіда Лінча "УНУТРАНАЯ ІМПЕРЫЯ" - насычаны інтэртэкст, які нікому цалкам не раскрывае сваіх таямніц.
У імкненні разгадаць, зразумець, упарадкаваць хаатычныя і завуаляваныя пасланні рэжысёра аўтар кнігі немінуча ўбудоўвае фільм у шырэйшы мастацкі кантэкст і выяўляе як відавочныя, так і ўтоеныя раўналежнікі з вобразнасцю іншых творцаў XX і XXI стагоддзяў: Франца Кафкі, Фрэнсіса Бэкана, Ларолла, Ларса, Эдварда Хопера, Альфрэда Хічкока і г.д.
Дэвід Лінч - унікальны рэжысёр, які не мае патрэбы ва ўяўленні. Разам з тым - што мы ведаем аб машынерыі фармавання і функцыянаванні яго фільмаў? З чаго вытканы ўсе гэтыя дзіўныя, абсурдныя і трывожныя выявы? На запаведных тэрыторыях якіх твораў кінематографа, жывапісу, літаратуры ўзрастаюць і жывуць фільмы Лінча? Усё гэта і многае іншае ўваходзіць у праблемнае поле дадзенай кнігі, якая прыўзнімае заслону над мастацтвам, запалам і вар'яцтвам творцы.
Дзмітрый Пазнякоў - даследчык гісторыі і тэорыі кінематографа і візуальнага мастацтва, культуролаг.