На мяжы XIX-XX стагоддзяў у Еўропе ўзнік новы фармат самаарганізацыі мастакоў - незалежнае выставачнае аб'яднанне.

Прыкладамі гэтага радыкальнага інстытуцыйнага зруху былі новыя салоны ў Парыжы (Марсава палі і Восеньскі) і Сэцэсіёны ў нямецкамоўных краінах (Мюнхен, Вена, Берлін). У той жа перыяд у Расіі такія мастакі, крытыкі і дзеячы мастацтва, як Бенуа, Дзягілеў, Грабар, Каровін, Пастарнак, Паленава, Рэрых, Сяроў, Самоў, Этынгер, Якунчыкава, а пазней і іншыя, сталі актыўна праяўляць цікавасць да новых выразных моў і экспазіцыйных практык у еўрапейскіх краінах і адначасова. У гэтай кнізе аўтар даследуе іх выставачныя траекторыі, каб паказаць, якім чынам культура і каштоўнасці Сэцэсіёнаў як мадэрнісцкіх фармаванняў паўплывалі на жыццё і кар'еру мастакоў, і праз новую оптыку прадставіць шэраг ключавых эпізодаў іх творчасці.

Аляксандра Цімоніна (нар. 1994, Масква) - даследчыца, мастацкі крытык і музейны работнік. Удзельнічала ў арганізацыі больш за дзясятак міжнародных выставачных праектаў. Працавала ў аддзеле публічных праграм Венецыянскай біенале (2017–2023), у Pinault Collection і іншых інстытуцыях. Публікавалася ў Journal of Curatorial Studies, ArtMargins, Venezia Arti. У 2022–2024 гады выкладала ва Універсітэце Ка’ Фоскары, дзе таксама атрымала ступень PhD па гісторыі мастацтва (2022).