"Задавальненне ад тэксту" (1973) - эсэ французскага філосафа, літаратуразнаўцы і семіётыка Ралана Барта, у якім ён падрабязна разглядае ўзаемаадносіны паміж тэкстам, чытачом і задавальненнем ад чытання. Развіваючы ідэі лаканоўскага псіхааналізу, аўтар супрацьпастаўляе два віды задавальненняў ад тэксту - праз паняцці plaisir ("задавальненне") і jouissance ("асалоду") - і дзеліць тэксты на "чытаемыя" і "пісьменніцкія". Па меркаванні Барта, сэнс тэксту не фіксаваны, і пры чытанні кожны чытач прыўносіць свой уласны досвед і інтэрпрэтацыі, дапушчаючы множнасць значэнняў. Гэтая праца кідае выклік поглядам на аўтарства і надае адмысловую ўвагу суб'ектнасці чытача, падкрэсліваючы яго роля ў стварэнні сэнсу тэксту.