Перыяд з 1890-х па 1930-я гады ў Расіі быў часам карэнных пераўтварэнняў: ад грамадскага і палітычнага ладу да эстэтычных установак у мастацтве. У тым ліку гэта закранула як сацыяльнае становішча жанчын, так і формы іх рэпрэзентацыі ў літаратуры. Культура мадэрна актыўна эксперыментавала з гендэрнымі ролямі і паняццем андрагін, а колькасць жанчын-аўтараў, якія з'явіліся ў пачатку XX стагоддзя, непараўнальна з папярэднімі перыядамі гісторыі айчыннай літаратуры. У фокусе ўвагі гэтай калектыўнай манаграфіі аказваецца пераломны момант у гісторыі мастацтва, калі прадстаўленне фемініннага і маскуліннага як нарматыўных канонаў гендэрнага парадку суседнічала з выхадам за межы гэтых канонаў і разбурэннем гэтага парадку. Артыкулы, уключаныя ў манаграфію, прапануюць разгледзець рускі мадэрнізм у пакуль яшчэ новым для айчыннай навукі гендэрным вымярэнні; яны ўзнімаюць пытанні аб феномене жаночага аўтарства, мужчынскім поглядзе на «жаночае пытанне», трансфармацыі жаночых і мужчынскіх вобразаў у творах мастацтва ва ўмовах змененых межаў гендэрных нормаў.