Алег Юр'еў (1959–2018) — выбітны рускі паэт, прадстаўнік апошняга пакалення непадцэнзурнай літаратуры. У двухтомніку ўпершыню сабрана разам яго паэтычная спадчына. У творчасці Юр'ева раскрываюцца нязведаныя магчымасці рускай мовы, мінулае паэтычнай культуры злучаецца з будучыняй. Свет, у якім існуе яго паэзія, — свет краху ўтопіі.

Уклад Юр'ева ў сучасную рускую культуру вялікі і разнастайны. Яго раманы і кнігі нарысаў сталі важнай з'явай літаратуры 1990–2000-х гадоў. Яго п'есы ідуць у многіх расійскіх і еўрапейскіх тэатрах. Яго артыкулы выклікалі плённыя дыскусіі. У 1980-х гадах ён разам з сябрамі заснаваў у Ленінградзе літаратурны праект «Камера захоўвання», які ў розных формах працягваўся да 2015 года і быў важнай часткай паэтычнага ландшафту апошніх дзесяцігоддзяў. Юр'еў шмат зрабіў для вяртання ў наша культурнае свядомасць забытых імёнаў рускай літаратуры XX стагоддзя і прыцягнення ўвагі да творчасці таленавітых аўтараў новых пакаленняў.

З 1991 года Юр'еў жыў у Германіі, пісаў таксама па-нямецку. Пры жыцці выпусціў 16 кніг на рускай і 13 на нямецкай мове (вершы, проза, эсэ, п'есы). Яго творы перакладзены на многія мовы. Ён стаў лаўрэатам прэміі імя Хільды Дамін (2010), прэміі часопіса «Звезда» (2012), прэміі часопіса «Новы свет» (2013), прэміі «Розніца» (2014), паэтычнай прэміі ANTHOLOGIA часопіса «Новы свет» (2016), Рускай прэміі (2017).

«Бываюць паэты-алхімікі, а тут упершыню, можа быць, паэт — не алхімік, які кіруе змешваннем і падзелам, знікненнем і нараджэннем элементаў дзеля філасофскага каменя, а сам — гэты паддоследны мучаны элемент». Алена Шварц.

«Наватарства Юр'ева (а ён наватар) парадаксальнае: яго вершы — па ўсіх прыкметах адроджаная архаіка, але працуюць яны як дзейсная — а значыць сённяшняя, найноўшая — лірыка». Міхаіл Айзенберг.

«Вершы неверагоднага фармальнага бляску і майстэрства, вершы гора, вершы нелёгкамыснасці: яны мігцяць, як крошкі, у лесе, у якім мы, яго чытачы, засталіся цяпер блукаць, здаецца, што без сэнсу. Аднак шлях захаваны ім для нас: можна чытаць гэтыя неверагодныя свецячыяся, гучачыя скопішчы гукаў, дакранацца да іх вуснамі: надзеі няма, але і смерці няма таксама». Паліна Барскова.

Вершы, паэзія, Алег Юр'еў, непадцэнзурная літаратура, ленінградская паэзія, сучасная паэзія.