Міжнародны ваенны трыбунал (МВТ), або Нюрнбергскі працэс, арганізаваны саюзнымі дзяржавамі-пераможцамі адразу пасля Другой сусветнай вайны, быў прызваны прыцягнуць нацыстаў да адказнасці за іх злачынствы і аднавіць пачуццё справядлівасці ў свеце, спустошаным гвалтам.

І хоць роля, якую Савецкі Саюз адыграў у арганізацыі гэтага судовага працэсу, з'яўляецца асноўнай, яна часта ўпускаецца ў сучасных апісаннях. Як паказвае Франсін Хірш, без удзелу СССР Нюрнберг ніколі б не адбыўся: менавіта савецкія юрысты распрацавалі прававую аснову, якая разглядае вайну як міжнароднае злачынства, што дало судоваму працэсу прававую аснову.

Аднак спробы Сталіна кіраваць дыстанцыйна ходам працэсу ламалі планы савецкага боку. Амерыканскі бок навязваў сваю стратэгію абвінавачання, а бок нацысцкай абароны адкрыта ўздымаў на пасяджэннях Трыбунала пытанне аб датычнасці СССР да злачынстваў супраць міру. Калі ж адносіны паміж чатырох краінамі-саюзніцамі канчаткова сапсаваліся, Нюрнберг ператварыўся з сімвала справядлівасці ў ранні фронт халоднай вайны.

Кніга прапануе чытачу заняць месца ў першым радзе ў зале суда Нюрнберга, а таксама зазірнуць за кулісы, дзе яго арганізатары дзяліліся сакрэтамі, намячалі стратэгіі і заключалі саюзы. Франсін Хірш — прафесар гісторыі ў Вісконсінскім універсітэце ў Мэдысане, ЗША.