У сваім папярэднім рамане ("Чырвоны Крыж", 2017) Саша Філіпенка шырока выкарыстоўваў рэальныя гістарычныя дакументы. У яго новым творы сама намаляваная рэальнасць прэтэндуе на ролю дакумента эпохі. Для самых недаверлівых: тут няма нічога прыдуманага. Ёсць мястэчка, дзе горадаўтваральнае прадпрыемства - турма. Ёсць дзіцячы дом, у лёсах насельнікаў якога мільгануў пробліск шчасця. Сітуацыі, героі, дыялогі і нават спосабы паліцэйскіх катаванняў - усё ўзята з жыцця. І праклятае пытанне аб кошце дабра, якое чамусьці абарочваецца злом, таксама пастаўлена жыццём. Дакладней - смерцю. "Саша Філіпенка адносіцца да тых маладых аўтараў, якія адразу сталі сур'ёзнымі пісьменнікамі. Хочаце даведацца, пра што думае сучасная маладая Расія, чытайце Філіпенка" (Святлана Алексіевіч).