«Хобіт», «Хронікі Нарніі» і «Уладар пярсцёнкаў» прызвычаілі нас да таго, што ў выдуманых апавяданнях мы можам на свае вочы разгледзець карты тых мясцін, пра якія яны расказваюць. А ці была такая магчымасць у чытачоў XVI-ХVIII стагоддзяў? Кніга Ражэ Шарцье прысвечана развіццю літаратурнай картаграфіі.

Гэта займальнае падарожжа пачынаецца з пыльных дарог Іспаніі (Сервантэс); затым, услед за ангельскімі першапраходцамі, чытач адпраўляецца да далёкіх новых земляў (Мор, Хол, Дэфо і Свіфт), каб потым з французскімі пілігрымамі шукаць шляхі ў Краіну Пяшчоты, Каралеўства Кахання ці Какецтва, у край Янсенія (Скюдэры, Трыстан Л'Эрміце, абат. Здзейсніўшы кароткую пілігрымку на гару Кармэль (Хуан дэ ла Крус), ён разам з італьянскімі паладзінамі вяртаецца ў пазнавальную геаграфічную прастору, хоць і знаходзіцца ва ўладзе магічных сіл (Арыёста).

Нарэшце чытач апыняецца ў Правансе, у наваколлях Авіньёна (Петрарка). Пракрэслены маршрут праходзіць праз 4 літаратурныя традыцыі і 5 моў, прычым яго зыходная і канчатковая кропкі маюць суцэль рэальныя геаграфічныя каардынаты, а сярэдзіна ляжыць у вобласці чыстай фантазіі. Пракладаючы шлях ад аднаго складання да іншага, аўтар прапануе новы падыход да праблемы мабільнасці мастацкіх тэкстаў і іх інтэрпрэтацый.