Стюарт Джэфрыс (нар. 1962), брытанскі публіцыст, калумніст Guardian, аўтар некалькіх кніг, на гэты раз прапануе чытачам панарамны або, хутчэй, калейдаскапічны агляд паўвекавой на сённяшні дзень гісторыі постмадэрнізму — ці то культурнай парадыгмы, ці то стылю, ці то стану, які зблытаў карты прыхільнікам лінейных гістарычных наратываў і змяшаў, здаецца, усё і ўся: высокае і нізкае, старое і новае, праўду і вымысел, мастацтва і поп-культуру і г. д.

Сярод герояў кнігі — філосафы, палітыкі, мастакі, стартаперы, кінарэжысёры, архітэктары, музыканты і актывісты, прадстаўнікі ўсіх сфер культурнай (і толькі?) вытворчасці, якія ўнеслі свой уклад у «вялікае сціранне межаў», што паставіла пад пытанне ўсякія іерархіі (замест іх цяпер — усё), часавыя межы (усё цяпер заўсёды) і ўласна межы (усё — усюды).

Джэфрыс, у сваю чаргу, постмадэрнісцкі ставіць пад пытанне сам постмадэрнізм, паказваючы, што закладзены ў яго неаліберальным капіталізмам эмансіпатарны зарад не спрацаваў, але ў той жа час прызнае, што калі мы сталі постмадэрністамі, у нас няма шляху назад.