Што такое правіла, калі яно нібыта без астатку зліваецца з жыццём? І чым з'яўляецца чалавечае жыццё, калі ў кожным яго жэсце, у кожным слове, у кожным маўчанні яно не можа быць адрозненым ад правіла?

Менавіта на гэтыя пытанні новая кніга Агамбена імкнецца даць адказ з дапамогай захопленага перачытання таго захапляльнага і бяздоннага феномену, які ўяўляе сабой заходняе манаства ад Пахомія да Святога Францішка. Хоць кніга дэталёва рэканструюе жыццё манахаў з яе дакучлівай увагай да адлічвання часу і да правіла, да аскетычных тэхнікаў і літургіі, тэза Агамбена тым не менш складаецца ў тым, што сапраўдная навізна манаства не ў змешванні жыцця і нормы, але ў адкрыцці новага вымярэння, у якім, магчыма, упершыню «жыццё» «высокую беднасць» і «карыстанне» кідае праву выклік, з якім нашаму часу яшчэ давядзецца сустрэцца твар у твар.