Манаграфія ўяўляе сабой наватарскую працу ў галіне палітычнай філасофіі мовы. Артыкуючы неадназначную сувязь паміж мовай і палітыкай, аўтар звяртаецца да гістарычнага матэрыялу. Параўнальны аналіз моўных палітык трох рэвалюцый - французскай, рускай і зноў французскай (падзеі мая 1968 г.) - пераплятаецца з выкладаннем ключавых філасофскіх канцэпцый XX стагоддзя, у прыватнасці блізкай аўтару канцэпцыі мажарытарных і мінарытарных моў Ж. Дэлеза і Ф. Гваттары, якая выкарыстоўваецца для аналізу моўнага будаўніцтва ў пералом. Разгледжаныя ў працы феномены прадстаўлены з самых розных бакоў - у палітычных, эстэтычных, моўных і культурных аспектах. Пры гэтым сама пастаноўка пытання арыгінальная і новая: мова, улада, народ, нацыянальнае пытанне разглядаюцца тут з пазіцый сучаснай філасофскай тэорыі.