У канцы XVIII стагоддзя з'явілася ідэя правоў чалавека, якая была сфармулявана ў амерыканскай Дэкларацыі незалежнасці і французскай Дэкларацыі правоў чалавека і грамадзяніна. З'яўленне новых этычных стандартаў палітыкі ў той час было звязана з адменай катаванняў і жорсткіх пакаранняў.

Раманы Русо, Рычардсана і Стерна адыгралі ролю ў пашырэнні сацыяльных межаў эмпатыі. Лін Хант у сваёй кнізе разглядае гэтыя пытанні і рэканструюе гісторыю правоў чалавека, паказваючы іх уплыў на нашу здольнасць абараняць гэтыя правы сёння. Яна апісвае пачатак барацьбы за ідэю ўніверсальных правоў чалавека і аналізуе прычыны, па якіх яна сутыкалася з цяжкасцямі ў XIX стагоддзі з-за нацыяналізму.

У заключнай частцы кнігі Хант распавядае пра рост ідэі правоў чалавека пасля глабальных катастроф XX стагоддзя і абвяшчэння ААН Усеагульнай дэкларацыі правоў чалавека ў 1948 годзе. Яна таксама аналізуе сучаснае становішча правоў чалавека ў сучасным свеце.