У 1963 годзе дваццацітрохгадовая Ані Эрно выяўляе, што цяжарная. У Францыі таго часу аборты былі забаронены. «Падзея», напісаная праз сорак гадоў, распавядае пра некалькі месяцаў, на працягу якіх яна хавала цяжарнасць ад бацькоў, шукала дапамогі ў знаёмых і лекараў і дарэмна спрабавала зрабіць аборт вязальнай спіцай. Гісторыя, расказаная ў жорсткай прастаце фактаў, паказвае нам грамадства табу і класавых забабонаў, дзе перажытае гераіняй становіцца ініцыяцыяй. Абапіраючыся на запісы ў дзённіку і памяць, скрупулёзна выбудоўваючы падвойную перспектыву, Эрно падбірае новае значэнне для пражытага досведу.