З глыбокай старажытнасці людзі не толькі ствараюць выявы або пакланяюцца ім, але і атакуюць іх: разбіваюць, спальваюць, часам спецыяльна ўвечаць - абезгалоўліваюць або асляпляюць. Часцей за ўсё гвалт абрушваецца на выявы (чужых) багоў і (скінутых) кіраўнікоў. Яно суправаджае большасць рэлігійных і палітычных рэвалюцый, а таксама многія ўзброеныя канфлікты, але пры гэтым убудавана і ў штодзённасць - у адносіны, якія чалавек выбудоўвае са светам нябачнага, уладай і іншымі людзьмі.

Пашкоджанне і нават "забойства" малюнкаў, мабыць, гэтак жа старажытная практыка, як і пакланенне ім. У залежнасці ад памеру і матэрыялу выявы знявечылі або разбівалі на часткі. Нярэдка пасля такой атакі малюнак працягваў «жыць», а нанесеныя яму раны нагадвалі аб яго бяссіллі і ўрачыстасці тых, хто яго знявечыў.

Гэтая кніга прысвечана розным матывам, якія падахвочвалі атакаваць візуальныя выявы ў Еўропе. доўгага Сярэднявечча.. Ад. помсты. дэманам і грэшнікам, намаляваным на лістах рукапісаў, да збіцця статуй святых, каб прымусіць іх да дапамогі. Ад іканаборчай вайны, якую пратэстанты-іканаборцы вялі супраць каталіцкіх. ідалаў., да маральнай цэнзуры, якая спяшалася прыкрыць ці схаваць ад погляду выявы голых целаў.

Праколваючы, счэсваючы, закрэсліваючы вочы намаляванага, людзі перарывалі глядзельную кантакт з вобразам, у нейкім сэнсе "забівалі" яго або дэманстравалі, што ён і так мёртвы.

Асаблівасці
Каля 200 ілюстрацый. Частка з іх - сярэднявечныя мініяцюры, якія ніколі не публікаваліся ў Расіі.