У альбоме “Гэта Навальны” няма пастановачных кадраў, таму мы амаль не бачым Аляксея ў стане спакою. Ён заўсёды ў цэнтры дзеяння - і гэта вельмі дакладна адлюстроўвае тое, якой была яго палітычная кар'ера. Вось Навальны ўпершыню сядзіць за кратамі спецпрыёмніка, збягае са штаба кампаніі, каб сустрэцца з выбаршчыкамі, зараджае прыхільнікаў на мітынгах, у роспачы слухае прысуд свайму брату. Ён сцірае з твару зялёнку і ідзе пад снегам у ЦВК на знакамітых здымках, якія разляцеліся па ўсім свеце; абдымае жонку Юлію на кадрах, якія ніколі раней не публікаваліся.

Яўген Фельдман здымаў Аляксея Навальнага на працягу адзінаццаці гадоў. Ён знаходзіўся на максімальна блізкай адлегласці ад Навальнага і пры гэтым захоўваў незалежнасць. За кошт гэтага ўнікальнага погляду, адначасова зацікаўленага і аб'ектыўнага, Аляксей на кожным здымку выглядае вельмі сапраўдным.

Даша Навальная ў прадмове да альбома піша: «Дзякуй Яўгену Фельдману, што быў побач і пакінуў нам такую ​​памяць. Частка гэтых фатаграфій ужо ўвайшла ў гісторыю, частка яшчэ ёю стане. Дзякуючы здымкам Жэні, у тым ліку, шмат хто ведае, якім быў Аляксей Навальны — вясёлым, простым, адкрытым, вельмі сумленным і вельмі смелым».