"Свет складаецца з галавакружнага руху пахаў". Людзі, жывёлы, расліны, рэчы, успаміны – усё складаецца ў альфактарны арнамент, які праходзіць праз нашыя жыцці і злучае іх паміж сабой. У сваім новым тэксце (2024) японская пісьменніца Рэка Секігуці адкрывае для нас дзённік пахаў – гісторыі некалькіх жанчын розных краін і эпох, расказаныя праз прызму іх нюхальных уражанняў. Навэлы чаргуюцца з цытатамі з кніг і разважаннямі аб семіятычнай ролі пахаў, пытаннямі аб уласцівасцях і магчымасцях духмяных малекул: чым пахне таямніца? Ці ёсць водар цені? А растанні? Ці знойдзем мы пахі тых, каго некалі ведалі і любілі? Секігуці разглядае пах не толькі як «працяг прысутнасці», але і як сродак спазнання, здольны парушыць нашы звыклыя адносіны з часам і прасторай.