Вядучы тэарэтык мастацтва разважае пра мастацтва ў эпоху інтэрнэту. На працягу ХХ стагоддзя паступова страцілася вера ў стабільнасць мастацкіх інстытутаў. Адпаведна, страцілася і надзея мастакоў на захаванне твораў мастацтва ў музеях, на іх даступнасць для гледача будучыні.

У выніку мастацтва стала ствараць не аб'екты, а падзеі (ад перформансу да сацыяльных праектаў). Інфармацыя пра гэтыя падзеі захоўваецца ў выглядзе мастацкай дакументацыі, якую можна знайсці перш за ўсё ў інтэрнэце.