Сучасныя мілітарызаваныя навука і тэхніка прадстаўлены ў гэтай кнізе як маральная катастрофа, звязаная з выкарыстаннем рэсурсаў чалавечага розуму для прычынення людзям найбольшых пакут. За апошняе стагоддзе навукоўцы і інжынеры знайшлі шмат спосабаў пагібельнага ўздзеяння на чалавека. Спецыялісты пры фінансавай падтрымцы дзяржаў працягваюць вынаходзіць усё больш эфектыўныя спосабы знішчэння людзей і асяроддзя пражывання. Пры гэтым сам чалавечы розум стаў полем бітвы новага тыпу, ператварыўся і ў вельмі ўразлівую мэту, у шматлікіх адносінах важнейшую для вайны XXI стагоддзі, чым фабрыкі або ваенныя аб'екты, і ў зброю, бо страх і гнеў, выкліканыя прапагандай, могуць наносіць суцэль рэальная сацыяльна-эканамічная і палітычная шкода.

Аўтар разумее тое, што простага спосабу пераарыентаваць навуковыя веды і накіраваць іх выключна на дасягненне дабра чалавецтва не існуе, аднак яснае ўяўленне і фармуляванне праблемы — першы крок да яе вырашэння.

Узнагароды і прэміі
Кніга ўвайшла ў доўгі спіс III сезона прэміі Дзмітрыя Зіміна (унесены ў рэестр замежных агентаў) "Асветнік. Пераклад".

«Спачатку з'явіўся порах. Ён быў вынайдзены ў Кітаі як алхімічная дзівоцтва, магчыма, яшчэ ў IX стагоддзі, хутчэй за ўсё, падчас пошуку даосамі неўміручасці».

«...індзейцы хутка аддалі перавагу крэмневым стрэльбам. Яны больш плацілі за іх і аддавалі перавагу не купляць кноты. Выкарыстанне кнотных стрэльбаў суправаджалася пахам гару, які мог выдаць чалавека, які хаваецца за дрэвам ці крадзецца пад прычыненнем скалы».

«Вайна 1914–1918 гадоў была адзіным сусветным вайсковым канфліктам, у якім усе бакі рэгулярна ўжывалі хімічную зброю. Хімікі абяцалі, што хімічная зброя стане выхадам з тупіку, аднак гэтага не адбылося, а ўсе ўдзельнікі сталі шырока прымяняць хімічную зброю».