Кніга сучаснага амерыканскага філосафа і гісторыка навукі Піцера Галісана знаёміць чытача з тым, як на мяжы XIX–XX стст. выпрацоўвалася працэдура каардынацыі гадзін, якая стала затым адной з апор рэлятывісцкай фізікі. У цэнтры ўвагі аўтара апыняюцца не толькі тэарэтычныя развагі знакамітых фізікаў - перш за ўсё Эйнштэйна і Пуанкарэ, - але таксама надзвычай заблытаны клубок разнастайных інтарэсаў і практык, якія належаць навігатарам, астраномам, чыгуначнікам, ваенным, бізнесменам і картографам тых часоў, якія дазволілі. ць ідэі кабінетных навукоўцаў.
Кніга адрасавана філосафам, гісторыкам навукі, а таксама шырокаму колу чытачоў, якія цікавяцца развіццём навуковай думкі.