Хоць тэрмін «постпраўда» быў прыдуманы крытыкамі, на якіх зрабілі ўражанне брэкзіт і прэзідэнцкая кампанія ў ЗША, постпраўда, ці посціціна, укаранёная ў самой гісторыі заходняй сацыяльнай і палітычнай тэорыі. Стыў Фулер вяртаецца да Платона, разглядае шэраг праблем тэалогіі і філасофіі, надае адмысловую ўвагу макіявелісцкай традыцыі класічнай сацыялогіі. Ключавой фігурай выступае Вільфрэда Парэта, які прапанаваў арыгінальную канцэпцыю посцісціны ў рамках сваёй тэорыі цыркуляцыі двух тыпаў эліт - львоў і ліс, згодна з якой ільвы і лісы канкуруюць за ўладу і абвінавачваюць адзін аднаго ў нелегітымнасці, спасылаючыся на памылковасць выказванняў апанента - або аб тым, што яны (або яны). зробяць. Вызначальная рыса посцістыны - строгае адрозненне паміж бачнасцю і рэальнасцю, якое ніколі ў поўнай меры не ўстараняецца, а таму наймацнейшая бачнасць выдае сябе за рэальнасць. Пытанне ў тым, як дабіцца большага выйгрышу - шляхам хуткіх змяненняў бачнасці (пазіцыя ліс) або ж за кошт яе стабілізацыі (пазіцыя львоў). Аўтарка з розных бакоў разглядае, што ўсё гэта азначае для палітыкі і навукі. Кніга адрасавана спецыялістам у галіне паліталогіі, сацыялогіі і сучаснай філасофіі.