У кнігу гісторыкаў архітэктуры Ганны Бранавіцкай, Мікалая Малініна і фатографа Юрыя Пальміна ўвайшло больш за 60 аб'ектаў - ад цырка і рынку да палацаў культуры і жылля - у самых розных архітэктурных стылях, створаных паміж хрушчоўскай рэформай і распадам СССР. Ганна Бранавіцкая і Мікалай Малінін разглядаюць кожны будынак у шырокім кантэксце культурнай, сацыяльнай і палітычнай гісторыі. У сваім даследаванні аўтары абапіраліся як на дакументы, так і на інтэрв'ю з алма-ацінскімі архітэктарамі, гісторыкамі, сённяшнімі і былымі жыхарамі горада. Фотаздымка Юрыя Пальміна, якая выяўляе эстэтыку пабудоў або фіксуе іх скажэнні, дапоўнена багатым архіўным матэрыялам - чарцяжамі, праектнымі перспектывамі, гістарычнымі фатаграфіямі. Архітэктурны даведнік можна разглядаць і як кнігу пра гісторыю «залатога веку» старой сталіцы Казахстана, інтэрнацыянальнага і адукаванага горада са сваёй непаўторнай асобай, які прыцягваў таленавітых архітэктараў і мастакоў з розных канцоў Савецкага Саюза.
Сёння Алма-Ату можна назваць "сталіцай савецкага мадэрнізму". Калі былыя супернікі па частцы архітэктуры - Ерэван і Кіеў, Ташкент і Мінск - страцілі спадчыну 1960-1980-х, у Алма-Аце яно не панесла гэтак цяжкіх страт: у 1997 годзе сталічныя функцыі былі перадавераны Астане, якая і занялася архітэктурнай рэпрэзентацыяй незалежна. Алма-Ата ж застаецца дзейным музеем савецкага мадэрнізму, дзе можна ўбачыць і першую ў свеце празрыстую бібліятэку, і першы ў СССР постмадэрнісцкі хмарачос, і плаціну, пабудаваную самым магутным у гісторыі накіраваным выбухам.