«Свет надакучыў богу, як дрэнны тэатр, дзе трупа ганарлівая і бесталенная, хор маўчыць, а прыступкі ахвярніка вечна ў крыві. Таму бог даўно сюды не заходзіць», — так кажа Морас, герой рамана, напісанага дваццаць гадоў таму, але які цяпер гучыць як перасцярога. Гэта кніга пра плаванне ў чужых, забароненых водах, дзённік чалавека, упэўненага ў тым, што вольная думка, а значыць, і жыццё магчымыя толькі насуперак, усё астатняе — толькі хімічныя працэсы. Гэта раман-падарожжа, дзе героі ўдзельнічаюць у старажытнай містэрыі і гінуць, бо іншыя магчымасці аказваюцца магчымасцямі для іншых.

Першая кніга Лены Элтанг трапіла ў кароткія спісы прэміі Андрэя Белага і «Нацыянальнага бестселера» і з таго часу некалькі разоў перавыдавалася. «Дзіўная сумесь еўрапейскага крыптадэтэктыва (у традыцыі Умберта Эка і Борхеса) з айчынным блажэнствам убогіх духам», — так пісала пра раман крытыка, называючы яго шэдэўрам і лепшым рускім раманам апошніх гадоў.