Дзесяць гадоў таму завіруха перашкодзіла доктару Гарыну дабрацца да вёскі Доўгага і прывіць яго жыхароў ад балівійскага віруса, які ператварае людзей у зомбі. Доктар цудам не змерз насмерць у бязмежным снежным стэпе, каб вярнуцца ў постапакаліптычны свет, дзе яго пацыентамі стануць самыя смешныя і бездапаможныя істоты на Зямлі, у мінулым - лідэры сусветных дзяржаў. Гэты свет, дзе выразаюць гадзіннік з каменя і айфоны з дрэва, - энцыклапедыя саракінскай антыўтопіі, якая ўпэўнена надзяляе будучыню рысамі дрымучага мінулага. Нягледзячы на ​​звыклую іронію і парадыйныя дасылкі да рускага празаічнага канону, "Доктара Гарына" адрознівае адчувальна новы ўзровень трывогі: гулаг балотных чарнышоў, пабочнага прадукта савецкага эксперыменту, апыняецца страшней атамнай бомбы. Яшчэ адно радыкальнае абнаўленне - пранізлівы лірызм. На абломках разбуранага сусвету старамодны доктар сустрэне, страціць і зноў здабудзе сваё адзінае каханне, каб лячыць яе да канца сваіх дзён.