У «Імперыі» Крахт распавядае нам пра дакладную гісторыю Аўгуста Энгельхардта, выдатнага і вартага ўвагі аўтсайдара. Атрымаўшы адукацыю памочніка аптэкара і адчуўшы на сабе ўплыў руху за цэласнае абнаўленне жыцця (Lebensreformbewegung), у пачатку XX стагоддзя ён раптам сарваўся з месца і адправіўся ў ціхаакіянскія германскія калоніі.

Там, у так званых пратэктаратных землях Германскай Новай Гвінеі, ён засноўвае «Сонечны ордэн» — квазі-рэлігійную супольнасць, якая ставіць за мэту ажыццявіць ідэалы нудысты і вегетарыянства на новай аснове, ужо не абмяжоўваючы сябе дробнабуржуазнымі ўмовамі Вільгельмінскай імперыі. Энгельхардт набывае какосавую плантацыю на востраве Кабакон і цалкам прысвячае сябе, не клапоцячыся пра эканамічны поспех ці хаця б мінімальную прыбытак, тэарэтычнай распрацоўцы і практычнаму ажыццяўленню вучэння пра какафагію.

«Сонечны чалавек-какафаг», свабодны ад клопатаў пра адзенне, жыллё і харчаванне, арыентуецца выключна на плод какосавай пальмы, які паспявае бліжэй да сонца, чым усе іншыя плады, і ў канчатковым выніку можа прывесці чалавека, які харчуецца толькі ім (а значыць, і сонечным святлом), у стан несмяротнасці, то бок зрабіць яго падобным да бога.