«Светацень» — раман пра мастацтва і ўладу, пра творцу і таталітарную дзяржаву, пра страх, спакусу і зло. У цэнтры апавядання - лёс вялікага рэжысёра Георга Вільгельма Пабста: генія кіно, эмігранта, змушанага вярнуцца ў гітлераўскі Рэйх. Ён усё яшчэ верыць, што не паддасца спакусе супрацоўніцтва з варварскім, бесчалавечным рэжымам, што не падпарадкуецца ніякай іншай дыктатуры, акрамя дыктатуры мастацтва, але ўжо зрабіў першы крок да пасткі, з якой яму не абрацца...

Нямецкі і аўстрыйскі пісьменнік Даніэль Кельман нарадзіўся ў 1975 годзе ў Мюнхене. Зорка сучаснай нямецкай прозы, адзін з найбуйнейшых сучасных раманістаў, аўтар бэстсэлераў "Вымяральнае жыццё", "Ф", "Тыль". Лаўрэат мноства літаратурных прэмій, намінант на Міжнародную Букераўскую прэмію. Стыль Кельмана спалучае дакладнасць і дакладнасць рэалізму з ідэальна дазаванай доляй фантасмагорыі – у гэтых адносінах ён атрымлівае ў спадчыну старажытныя традыцыі нямецкай літаратуры.

Раман "Светацень" страшны і выдатны. Ён цудоўны не толькі сваёй актуальнасцю (хоць многія моманты ў ім нібы ўзяты з сённяшніх навін або са спрэчак у сацсетках), але перш за ўсё майстэрствам аўтара: Кельман піша так, што адразу становіцца ясна, што перад намі майстар вышэйшай літаратурнай лігі. Расказваючы аб людзях кінематографа, раман разгортваецца перад намі як сапраўдны фільм - у бачных, дакладных мізансцэнах.

«Усё гэта вар'яцтва, Франц, гэтае вар'яцтва дае нам магчымасць зняць вялікі фільм. Без нас усё было б сапраўды гэтак жа, нікому не стала б лепш, ніхто не быў бы выратаваны. Толькі гэтага фільма б не было...»