У кнігу, прысвечаную творчасці Аляксандра Увядзенскага (1904–1941), увайшлі працы розных гадоў, якія склаліся ў манаграфію пра рускага паэта - радыкальнага эксперыментатара, члена Аб'яднання рэальнага мастацтва (Аберыу), пладавітым дзіцячым пісьменніку, у чыіх неапублікаваных пры жыцці «дарослых» здабытках. Кніга складзена з 15 частак, якія закранаюць шэраг глыбока хвалюючых паэта пытанняў, якія захаваліся ў яго ацалелых тэкстах (да нас дайшла, як мяркуецца, толькі чвэрць напісанага Увядзенскім). У гэтых раздзелах даследуюцца паэтычныя і філасофскія аспекты яго творчасці: алагізм, абсурд, неразуменне, падзея, эрас, час, нябыт. Гэтыя магістральныя тэмы і аспекты аб'яднаны ў тэматычныя блокі, якія адпавядаюць творчым інтарэсам Увядзенскага: "Нараджэнне свету", "Неразуменне свету", "Смерць свету". У першай частцы даследуюцца магчымасці стварэння свету новай моўнай логікай; у другой частцы прадстаўлены свет Увядзенскага як вялікае неразуменне, якое падахвочвае да пытанняў без адказу; трэцяя частка засяроджана на развітанні герояў са светам і свету з героямі. У якасці візуальнага камертону, які рыфмуецца з эсхаталагічнымі рэфлексіямі паэта, на шмуцтытулах да раздзелаў кнігі змешчаны 15 гравюр Альбрэхта Дзюрэра з серыі «Апакаліпсіс».