Прынята лічыць, што эмоцыі і палітыка — гэта небяспечнае спалучэнне, уласцівае выключна агрэсіўным грамадствам. Марта Нусбаум у сваёй кнізе імкнецца абвергнуць гэты тэзіс і даказаць, што любыя палітычныя прынцыпы маюць патрэбу ў эмацыйнай падтрымцы.

Яна адштурхваецца ад прыкладу такіх лідараў, як Авраам Лінкальн, Джавахарлал Нehру і Мартын Лютэр Кінг — малодшы, якія змаглі звязаць палітычныя эмоцыі з імкненнямі да ўсеагульнага міру і справядлівасці, а не з ваеннымі праектамі, накіраванымі супраць іншых нацый.

Аўтар звяртаецца і да вынікаў антрапалагічных даследаванняў, якія сцвярджаюць, што схільнасць да пабудовы шкодных іерархій і дыскрымінацыі ўкаранёна ў чалавечай прыродзе. Аднак яна прапануе супрацьпаставіць гэтым схільнасцям культываванне любові і пашыранага спагады — спачатку да сваіх суграмадзян, а затым і да прадстаўнікоў іншых нацый.

Галоўнымі інструментамі ў культываванні гэтых пачуццяў павінны стаць розныя віды публічнага мастацтва — ад паэм, раманаў, помнікаў і мемарыялаў да фільмаў Балівуда.

Марта Нусбаум — філосаф, прафесар Чыкагскага ўніверсітэта.