Уключэнне сучаснага рускага мастацтва ў кантэкст эстэтычнага вопыту ХХ стагоддзя — такая галоўная задача кнігі эсэ Аляксея Паршчыкова. Вядомы паэт піша пра новыя магчымасці ўспрымання і нечаканыя трансфармацыі сэнсаў.

Сюжэты яго эсэ — паэзія, фатаграфія, відэа-арт, артхауснае кіно. Героямі з'яўляюцца Іван Жданаў і Мэцью Барні, Аляксандр Ярэменка і Лііза Робертс, Ілля Куцік і Тэд Х'юз, Сяргей Салаўёў і Яўген Дыбскі, Аляксандр Ілічоўскі і Ігар Ганікоўскі.

Стрэмленне паказваць адначасова розныя ўзроўні рэальнасці дае Паршчыкову магчымасць прадставіць у выглядзе дзівосных карцін сцэны сваёй кіеўскай маладосці і маскоўскае літаратурнае жыццё пачатку 80-х. У кнігу ўваходзяць на роўных правах фантастычная кінапавесць і каментаваны пераклад паэмы амерыканскага паэта Майкла Палмера.

І пра што б ні пісаў Паршчыкоў, яго эстэтычная рэфлексія заўсёды ўсведамляе сябе ў кантэксце вялікай еўрапейскай традыцыі, у якой Данте, Фама Аквінскі і Леанарда да Вінчы гэтак жа актуальныя, як і паэты, што дэбютавалі ў 1990-я або ў пачатку 2000-х гадоў.