У гісторыі мастацтва другой паловы ХХ стагоддзя цэнтральна- і ўсходнееўрапейскі рэгіён мае гібрыдны статус шырокай памежнай тэрыторыі паміж «Захадам» — капіталістычнай Еўропай, дзе ў гэты час адбываўся рух ад неаавангарду да постмадэрнізму, і СССР, дзе кіпела няроўная барацьба паміж архаізуючым сацрэалізмам і незалежным мастацтвам, якое вынаходзіла сябе ў ізаляцыі.

Гэты статус мяжы тлумачыць як недахоп увагі да мастацтва краін «усходняга блока», так і яго разнастайнасць, якая фарміравалася ў пастаянным дыялогу з Захадам і СССР і нарадзіла мноства самабытных з'яў. Некаторыя з іх засталіся ў цені, а іншыя атрымалі развіццё ўжо ў постперабудовачны час.

Кніга Рубена і Маі Фоукс — адна з першых спроб абагульніць гэты досвед. Яна ўводзіць у абарот вялікі масіў архіўнага матэрыялу і аглядае разнанакіраваныя мастацкія тэндэнцыі Усходняй Германіі, Польшчы, Румыніі, Балгарыі, Венгрыі, былых Чэхаславакіі і Югаславіі. Кніга канструюе гісторыю мастацтва рэгіёна, без разумення якой немагчыма ацаніць сучаснае наватарскае мастацтва гэтых краін.