Стагоддзямі курды былі прыгнечаным народам, які да гэтага часу не мае ўласнай дзяржавы.

Сёння жыхары Курдыстана спрабуюць пабудаваць сістэму народных асамблей, дамагчыся сацыяльнай справядлівасці і гендэрнай раўнапраўя, усталяваць падсправаздачнасць і выбарнасць ваенных камандзіраў.

У рамках свайго палявога даследавання аўтары вывучылі, як у Курдыстане праходзіць сінтэз новых ідэй з традыцыямі на канкрэтных прыкладах - школах, добраахвотных батальёнах, раённых саветах.

З аднаго боку курдскаму эксперыменту пагражаюць тэрарысты і турэцкі ўрад, з другога - яго крытыкуюць за супрацоўніцтва з ЗША і Расіяй супраць ІДІЛ, і недастатковую рэвалюцыйнасць. Ці зможа выстаяць прамая дэмакратыя ў варожым асяроддзі?