У цэнтры кнігі Яганы Джаббаравай — цела маладой жанчыны, існаванне якога, з аднаго боку, рэгулюецца строгімі правіламі патрыярхальнай азербайджанскай сям'і і абшчыны, а з другога — падпарадкавана неўралагічнай хваробе, якая выклікае моцныя болі і адбірае гаворку. Звяртаючыся з метадычнасцю даследніка да кожнай з частак цела, пісьменніца паднімае пласты ўспамінаў, традыцый і практык, забарон і прадпісанняў, звязваючы іх з самым асабістым, фундаментальным і непазбежным, што ёсць у чалавека, - фізічнай абалонкай, з усімі яе абмежаваннямі і асаблівасцямі. Можа быць, хвароба ў канчатковым рахунку не толькі абмяжоўвае і пазбаўляе, але і дае ключ да вызвалення?
Гісторыі некалькіх пакаленняў жанчын, прыналежнасць і чужароднасць, непадпарадкаванне і выжыванне, спадчына, якую не выбіраеш, і як з ім быць - у такіх каардынатах жыве дэбютная празаічная кніга Яганы Джаббаравай.