Анна Радлова — пецярбургская паэтэса і вядомая прыгажуня Сярэбранага веку, аўтар некалькіх паэтычных зборнікаў і мноства перакладаў. У 1920-х яна апынулася ў самым цэнтры літаратурнага і тэатральнага жыцця. Створаны ёю і яе сябрамі гурток «эмацыяналістаў» прэтэндаваў на лідэрства ў новай рэвалюцыйнай культуры.

У гэты час Радлова спрабавала сябе ў драматычнай і празаічнай формах. Яе тэксты адрозніваюцца псіхалагічнай тонкасцю і містычнай насычанасцю, да таго ж прысвечаны самым загадкавым старонкам рускай гісторыі. «Апавяданне пра Татарынову» (1931; упершыню апублікавана А. Эткіндам у 1997-м) напісана дынамічнай метафарычнай прозай. Яна распавядае пра сектанцкую абшчыну Кацярыны Татарыновай, якая існавала ў Пецярбургу ў часы Аляксандра I.

«Багародзіцын карабель» (1921) — драма ў пяці сцэнах, напісаная характэрным вершам Радловай; фабула заснавана на апокрыфічнай легендзе рускіх скопцаў. «Крылаты госць» (1922) — зборнік містычных вершаў, праз якія прасвечвае трагедыя гісторыі і своеасаблівы эратызм аўтара.

У сваёй гістарычнай прозе і паэзіі Радлова абапіраецца на дакументальныя крыніцы, уводзячы іх у лірычны сюжэт, які здзіўляе сенсацыйнай навізной.

«Існуе рэальнасць, у якой смерць саступлівая і абаротная, уваскрашэнні паўтараюцца зноў, а ўваскрослыя захоўваюць памяць пра свае ранейшыя ўвасабленні: рэальнасць тэкстаў. Дзвесце гадоў таму незвычайная жанчына спрабавала лячыць мужчын ад іх любові. Дакументы пра яе былі апублікаваны ў канцы наступнага стагоддзя. Іншая незвычайная жанчына перачытала іх і перапісала па-свойму ў 1931-м. У 1996-м мы ўпершыню прачыталі яе версію любові, крыві і гісторыі. Здаецца, настаў час перачытаць». А. Эткінд