У герыятрычным аддзяленні бальніцы ў прыгарадзе Парыжа памірае пажылая жанчына з хваробай Альцгеймера. Яе дачка, пісьменніца Ані Эрно, спрабуючы зладзіцца са стратай, прымаецца за новую кнігу, у якой разгортваецца гісторыя аднаго чалавечага лёсу - жанчыны, якая нарадзілася ў беднай нармандскай сям'і яшчэ да Першай сусветнай вайны і ўсё жыццё імкнулася пераадолець межы свайго класа. «Думаю, я пішу аб маме, таму што надышла мая чарга вырабіць яе на святло», – тлумачыць сваё распачынанне Эрно і пражывае ў лісце сцэну за сцэнай з матчынага жыцця да самага яе згасання, спыняючыся на асобных эпізодах іх з маці няпростых адносін з абыякавасцю няпоўнай недарэчнасцю дашчэнту дашчэнту.