Усе любяць марскі флот. Але Расія - дзяржава рачная, і сапраўдны флот Расіі, адзін з найвялікшых у свеце, - гэта рачны флот. Вось толькі грамадства амаль не заўважае яго. Гэта значыць, не заўважае краіны, у якой жыве.
Русь ператваралася ў Расію, расцякаючыся па рэках. Першапраходцы ішлі на стругах і ладдзях, дошчаніках і барках. Пётр I ператварыў сваю дзяржаву ў імперыю і пабудаваў для сталіцы першыя каналы, а Кацярына II, працягваючы справы Пятра, заснавала на іх правілы суднаходства. Потым гэтыя правілы былі распаўсюджаны на ўсе рэкі Айчыны. Так з разнамаснай масы рачных судоў быў сфарміраваны "рэгулярны" флот. Рачны флот.
Першы рускі параход быў рачным, і першы цеплаход - таксама. Дарог у краіне заўсёды не хапала, і прагрэс прабіраўся ў Расію па рэках. Яго везлі рачныя судны. Перадавыя тэхналогіі, прамысловыя, эканамічныя і сацыяльныя, спачатку з'яўляліся на рэчфлоце. Рэчфлот удзельнічаў ва ўсіх справах радзімы. Якія вызваліліся ад крэпасці сяляне ішлі ў параходчыкі, і першыя фірмы былі параходствамі. Росквіт капіталізму - гэта рачныя трасты і сіндыкаты. Грамадзянская вайна - гэта бітвы рачных бронефлатылій. Свае суда былі ў бравурнага стаханаўскага руху, у грандыёзных будоўляў індустрыялізацыі, у жорсткага ГУЛАГа. У Вялікую Айчынную рачныя судны эвакуіравалі тысячы заводаў і мільёны людзей, рачныя караблі біліся з ворагам на франтах. І пасляваенны росквіт СССР быў росквітам рачнога флота, калі па рэках рушылі гіганцкія сухагрузы, ганарліва паплылі пасажырскія лайнеры, імкліва паляцелі судны на падводных крылах.
У гэтай кнізе распавядаецца не толькі аб развіцці речфлота, але і аб людзях, якія тварылі рачную гісторыю Расіі. Аб унутранай прыладзе рачнага жыцця. Пра яе ўзаемасувязі з палітыкай і культурай. Аб катастрофах, якія скалыналі краіну і речфлот. Аб дзіўных праектах і фантастычных марах. Аб непарыўным сваяцтве простага чалавека і рачнога парахода. У рэшце рэшт, у гэтай кнізе расказваецца пра лёс і душу нацыі, таму што карабель — гэта заўсёды і лёс, і душа.