Гэтая кніга задумвалася аўтарам як падручнік, а ператварылася па меры працы над ёй у споведзь чалавека, які ўклаў жыццё ў загінулае, але ад гэтага не менш цікавая справа - даследаванне расійскай культуры. Хворае спараджэнне хворай сістэмы, руская культура асуджана разам з сістэмай і загінуць. Руская цывілізацыя, на думку Дзмітрыя Быкава, можа яшчэ нейкі час функцыянаваць - інстытуцыйна ці фізічна, але не змястоўна. Змест праекту вычарпаны, ён прыйшоў да лагічнага і непазбежнага самазнішчэння. З Расіі начыста сышло, з'ехала ці проста вымерла тое, за што Гасподзь яе трываў. А значыць, аўтару даводзіцца мець справу з завершаным працэсам - у гэтым прынцыповая навізна прапанаванага даследавання. Толькі скончаны працэс і даступны вывучэнню: для аналізу рускай культуры сёння надышоў аптымальны час, што і пацвярджаецца сусветнай узрослай цікавасцю да яе. Няўжо не ёсць канчатковая мэта ўсякай літаратуры - біяграфічнай, у прыватнасці, - зразумець, чаму гэта так скончылася? Новая кніга Дзмітрыя Быкава — да жорсткасці горкая, але пры гэтым такая жывая, такая гарачая і гарачая, што закрадаецца сумненне: ці да канца верыць сам аўтар у асноўны яе пастулат аб смерці рускай культуры?