Брус Хэйнс зрабіў кар'еру як габоіст у класічным аркестры і з маладосці цікавіўся гісторыяй выканаўчай практыкі і свайго інструмента. У канцы 1960-х гадоў ён адкрыў у Каліфорніі майстэрню, дзе пад яго кіраўніцтвам вырабляліся рэплікі барочных габояў.

Накоплены ім вопыт выканання на сучасных і гістарычных інструментах, а таксама канцэртаў і запісаў з вядомымі музыкантамі і калектывамі, зносін з музыказнаўцамі лёг у аснову гэтай кнігі. У ёй Хэйнс распавядае, як кадзіфікаваная нотная запіс і распаўсюджванне музычных твораў на паперы паступова ачысцілі заходнюю музыку ад варыятыўнасці і зрабілі яе «акадэмічнай».

У апошнія паўстагоддзя акадэмічныя музыканты выявілі за строгім фасадам сваёй дысцыпліны цэлую сусвет, з якой, не здолеўшы яе цалкам падпарадкаваць, гэта дысцыпліна вырасла. Такім чынам, гістарычны канец старадаўняй музыкі апынуўся ўмовай яе пачатку, новага нараджэння, да якога быў датычны і аўтар гэтай кнігі.