Свой чытач з'явіўся ў Сашы Філіпенкі адразу - пасля поспеху "Былога сына" і двух наступных раманаў. "Траўля", яшчэ да выхаду кнігай апублікаваная "Сцягам", паводле звестак электроннага партала "Журнальная зала", стала ў 2016 годзе самым папулярным тэкстам усіх расійскіх тоўстых літаратурных часопісаў. Значыць, свой чытач разумее, чаго яму чакаць і ад "Чырвонага Крыжа". Ён не падманецца: ёсць у рамане і шакавальная, на мяжы праўдападабенства, гісторыя маладога героя; і сціснуты, як спружына, сюжэт; і кінематаграфічны стык часоў; і парадаксальная развязка. Але ёсць і навіна: усю гэтую фірмовую Сашыну "белетрыстыку" спрэс перабівае здабыты ім і ўведзены ў раман дакументальны шэраг - гісторыя кантактаў Наркамата замежных спраў СССР і Міжнароднага Чырвонага Крыжа ў гады вайны. Саша Філіпенка - майстар ствараць настрой асацыятыўным мантажом. Прадстаўляючы чытачу "Чырвоны Крыж", скарыстаемся яго прыёмам, працытуем Іосіфа Бродскага: "Ад кахання бываюць дзеці. / Ты зараз адзін на свеце. / Памятаеш песню, што, хаджала, / я ў поцемках напявала? / Гэта - котка, гэта - мышка. татам".