Супраціўляючыся інтэрпрэтацыі або класіфікацыі, Марк Ротка (1903–1970) быў вядомым прыхільнікам поўнай свабоды самавыяўлення мастака. Нягледзячы на ​​тое, што яго лічылі ключавым пратаганістам руху абстрактнага экспрэсіянізму, які ўпершыню сфармаваўся ў Нью-Ёрку, Ротка адхіліў гэты ярлык і замест гэтага настойваў на «завершаным вопыце паміж карцінай і гледачом».

Следуючы рэпертуару фігуратыўных твораў, Ротка распрацаваў свае цяпер знакавыя палотны з яркіх каляровых блокаў чырвонага, жоўтага, охры, бардовага, чорнага або зялёнага колераў. З дапамогай гэтых мігатлівых, пульсуючых каляровых мас Ротка падкрэсліваў, што ён не прыбраў чалавечую фігуру, а хутчэй замяніў яе сімваламі або формамі. Гэтыя інтэнсіўныя каляровыя формы ўтрымлівалі ўсю трагедыю чалавечага стану. У той жа час Ротка відавочна даваў гледачу магчымасць раскрыць экспрэсіўны патэнцыял сваёй працы. Ён верыў, што «карціна жыве дзякуючы таварыству, пашыраючыся і паскараючыся ў вачах чуйнага назіральніка».

Ад ранняга развіцця да самых вядомых каляровых палёў гэтая кніга знаёміць з інтэлектам і ўплывам драматычнай, інтымнай і рэвалюцыйнай творчасці Ротка.