Аляксандра Якаўлеўна Бруштэйн пачала пісаць аўтабіяграфічную трылогію "Дарога сыходзіць у далеч" у 1956 годзе. 72-гадовая, глухая і амаль сляпая, Бруштэйн пісала кнігу, гераіняй якой была яна сама, але -дзевяцігадовая.
Сашенька жыве ў Вільні (цяпер - Вільня) з мамай і татам, кухаркай, бонай і настаўніцамі і рыхтуецца паступаць у Інстытут высакародных дзяўчат - з гэтага пачынаецца кніга. З энцыклапедычнай дакладнасцю амаль праз 50 гадоў Бруштэйн узнаўляе горад, якому трэба будзе перажыць дзве сусветныя войны і Халакост. Гэта дакладнасць датычыцца не толькі падрабязнасцей побыту, але і перажыванняў людзей канца XIX стагоддзя, якія ўжо адчувалі набліжэнне перамен - палітычных, сацыяльных, тэхнічных.
Усе апісаныя ў кнізе падзеі дакладныя, кожны персанаж - незалежна ад яго месца і вагі ў кнізе - мае рэальнага прататыпа, чые імя і прозвішча ў большасці выпадкаў і носіць. Гэта дазволіла Марыі Гельфонд -аўтару даследавання - знайсці ў архівах і ўключыць у тэкст каментароў не толькі пацверджанне існавання чалавека, але і прасачыць яго гісторыю, пазнаць, як ён жыў да, падчас і пасля падзей, апісаных у кнізе. І гэтая паўнавартаснасць і грунтоўнасць каментара дае магчымасць выдаць яго асобна, без каментаванага тэксту.
Кніга, якую вы трымаеце ў руках, - першая частка праекту, уключае каментар да двух аповесцяў трылогіі - "Дарога сыходзіць у далеч..." і "У світальную гадзіну".
Складанне, рэдагаванне, афармленне серыі Ілля Бернштэйн
Выданне 2-е, выпраўленае
Для сярэдняга і старэйшага школьнага ўзросту.