У адрозненне ад папярэдняй білінгвы Гінтараса Патацкаса, новая паэма рыхтавалася да друку ў Літве і практычна дапісвалася адначасова, ледзь не наперагонкі з рускім перакладам.

Іранічны абсурдызм, чорны гумар, плынь свядомасці, змяшэнне стыляў і цэнтоннасць збліжаюць гэтую кнігу з традыцыяй айчыннага мадэрнізму і постмадэрнізму. Выклікаюча нехарактэрная на фоне сучаснай заходняй паэзіі жорсткая ямбічная форма робіць яе асабліва прывабнай для рускамоўнага перакладчыка і чытача.