У 1970 годзе Рычард Сеннет апублікаваў наватарскую кнігу «Пра карысць бязладзіцы», у якой сцвярджаў, што ідэал добра спланаванага і спарадкаванага горада мае свае недахопы. Праз пяцьдзесят гадоў Сеннет вяртаецца да гэтых усё яшчэ плённых ідэй і разам з актывістам і архітэктарам Пабла Сендра распрацоўвае позву для дызайну і этыкі «Адкрытага горада». У гэтай смелай кнізе Сендра і Сеннет прапануюць перагледзець, як мы асэнсоўваем нашы гарады і плануем у іх грамадскае жыццё. Яны спалучаюць архітэктуру, палітыку, гарадское планаванне і актывізм з тым, каб развіваць месцы, якія будуць мець, а не душыць, аб'ядноўваць, а не падзяляць, заставацца адкрытымі для перамен, а не закрывацца ад іх.