Легенда пра Жана-Мішэля Баскія моцная, як ніколі. Сінонім Нью-Ёрка 1980-х гадоў, мастак упершыню з'явіўся ў канцы 1970-х пад тэгам SAMO, распыляючы з'едлівыя каментарыі і фрагментарныя вершы на сцены горада. Ён з'яўляўся ў складзе квітнеючай андэграўнднай сцэны выяўленчага мастацтва і графіці, хіп-хопу, пост-панку і самаробнага кіно, якія сустрэліся ў квітнеючым свеце мастацтва. Як мастак з моцным асабістым голасам, Баскія хутка ўварваўся ў ўсталяванае асяроддзе, выстаўляючыся ў галерэях па ўсім свеце.

Выразны стыль Баскія быў заснаваны на сырых фігурах і інтэграваных словах і фразах. Яго працы натхнёныя пантэонам свяцілаў з джаза, бокса і баскетбола, са спасылкамі на таемную гісторыю і палітыку вулічнага жыцця, таму, калі яго спыталі пра яго тэмы, Баскія адказаў: «каралеўская ўлада, гераізм і вуліцы». У 1983 годзе ён пачаў супрацоўнічаць з самай вядомай зоркай мастацтва — Эндзі Уорхалам, а ў 1985 годзе трапіў на вокладку часопіса The New York Times. Калі Баскія памёр ва ўзросце 27 гадоў, ён стаў адным з самых паспяховых мастакоў свайго часу.