У кнізе «Птушкі, мастацтва, жыццё: год назіранняў» Кіа Маклір адпраўляецца ў арніталагічнае падарожжа па вялікім горадзе і на сваім шляху разважае пра прыроду творчасці і пошукі асэнсаванага жыцця.

Апынуўшыся ў складанай жыццёвай сітуацыі, апавядальніца адкрывае для сябе свет «бэрдынгу», назіранняў за птушкамі. З аднаго боку, эсэ, якое даследуе нашы ўзаемаадносіны з навакольнай прыродай, з іншай - адкрыты досвед аўтафікшн, практыкаванне ў мастацтве спагадлівасці і дзённік назіранняў за сабой. Птушкі для Маклір становяцца тым жа, чым былі грыбы для Джона Кейджа, матылі для Уладзіміра Набокава або пчолы для Сільвіі Плат - знешнім штуршком да ўнутранага падарожжа.

На больш глыбінным узроўні Маклір узнімае пытанні аб тым, як нас фарміруюць і выхоўваюць нашы паралельныя захапленні, і як мы можам прыйсці да таго, каб беражліва ставіцца не толькі да цнатлівых прыродных месцаў у свеце, але і да плямістых гарадскіх прастор, у якіх мы жывем.