Што такое дысідэнцтва і хто такія дысідэнты? Гэтыя тэрміны ў ўсіх на слыху, аднак даць ім вызначэнне не так ужо лёгка. Ніхто не стане аспрэчваць, што такія людзі, як Андрэй Сахараў або Уладзімір Букоўскі, Сяргей Кавалёў або Наталля Гарбанеўская, — сапраўдныя дысідэнты. Але што ў іх агульнага з пісьменнікамі, як, напрыклад, Аляксандр Зінавеў, які заставаўся членам партыі ледзь не да самага ад'езду з краіны, з некаторымі з рускіх, прыбалтыйскіх або грузінскіх нацыяналістаў, з яўрэямі, якія адстойвалі сваё права жыць у Ізраілі, з праваслаўнымі і баптыстамі, якія пратэставалі супраць умяшання дзяржавы ў справы царквы, з абаронцамі правоў інвалідаў, жанчын, рабочых — з усімі тымі, каго ў розных выпадках таксама можна аднесці да дысідэнтаў?

Барацьба дысідэнтаў мела шмат напрамкаў у многіх сферах жыцця. У гэтай кнізе гаворка ідзе толькі пра расійскае дысідэнцтва, паколькі менавіта ў Расіі яно ўзнікла. Тут склаліся яго прынцыпы, агульныя для дысідэнтаў на ўсёй тэрыторыі СССР і, шырэй, Усходняй Еўропы.