Французскі гісторык Мішэль Пастуро працягвае свой маштабны праект, прысвечаны гісторыі колеру ў заходнееўрапейскіх грамадствах ад Старажытнага Рыма да нашых дзён. У выдавецтве «НЛО» ўжо выходзілі кнігі «Сіні», «Чорны», «Чырвоны» і «Зялёны», а таксама «Д'ябальская матэрыя. Гісторыя палосак і паласатых тканін».

Новая кніга прысвечана жоўтаму колеру, які мала прысутнічае ў паўсядзённым жыцці сучаснай Еўропы і слаба прадстаўлены ў афіцыйнай сімволіцы. Аднак так было не заўсёды. Людзі мінулага бачылі ў ім свяшчэнны колер — колер святла, цяпла, багацця і росквіту. Грэкі і рымляне надавалі яму асаблівае месца ў рэлігійных абрадах, а кельты і германцы звязвалі яго з багаццем і несмяротнасцю.

Паніжэнне статусу жоўтага колеру адбылося ў Сярэднявеччы. З аднаго боку, ён стаў колерам горкай жоўці і д'ябальскай серы — прыкметай хлусні, сквапнасці, часам нават хваробы і вар'яцтва. У той жа час ёсць і добры жоўты: золата, мёд і спелыя каласы — знак улады, радасці, дастатку. Гэтым і іншым семантычным метамарфозам жоўтага колеру прысвечана кніга.

Мішэль Пастуро — гісторык-медыявіст, прафесар Практычнай школы вышэйшых даследаванняў у Парыжы.